Kerstomaatjes, het vervolg

5 februari heb ik de zaadjes in de grond gestopt. En kijk, 12 dagen later is dit het resultaat. Er gaat iets groeien!

Nog even warmpjes boven de verwarming laten staan zodat de plantjes ietsje sterker worden en dan moet ik ze gaan verspenen.

Verder gaat het nog erg langzaam in huis. Het slaapkamertje van onze dochter is gestript. Ik ben zelfs al begonnen met verven, maar helaas, het was te koud om te verven. Dus de verf wilde niet harden en ongeduldige ik begon al wel weer opnieuw te schuren. Dus alles weer opnieuw eraf gehaald en wachten op beter weer. :-(

En ons uitzicht achter zal dan toch echt drastisch gaan veranderen. We waren er voor gewaarschuwd, maar ik had niet verwacht, gezien de huidige huizenmalaise, dat er al zo snel gebouwd zou worden.

Ze gaan dus echt beginnen!

Kerstomaatjes

Daar gaatie dan.
We zijn buiten gaan wonen om onder andere een eigen moestuin te gaan beginnen.......
Spannend. Spannend hoe dat er uit gaat zien.

1 Februari zag ik op het geweldige kalendertje van de Flow het volgende staan:

 

Vandaag heb ik de zaadjes van de kerstomaatjes gezaaid

 

 

Het is ook al zo leuk hoe ik aan die zaadjes ben gekomen. Op Facebook kun je ruilen. Ik had ringen voor kinderen over en aangeboden op facebook om te ruilen tegen groentezaadjes en warempel ik had een geweldige ruil. Heel veel zaden.

Maar nu eerst de kerstomaatjes..........

 

 

Wanneer zal de foto volgen dat er al iets groeit uit dit zaadje? Hebben jullie er ervaringen mee? Ik lees graag je reactie.

 

 

Bolero

Eindelijk is ie af!

Het bolerootje voor mijn dochter (12). Gebreidt met mooie apalcawol en handgeverft. Het eerste patroon wat ik in gedachte had, was het net niet. Of beter gezegd, "helemaal niet" Dus alles uit gehaald en een ander patroon genomen. "Ja, stukken beter!" Alleen de mouwen waren wat te groot. De mouwen dus opnieuw gebreidt. En warempel, helemaal goed.
"Oh, wat schattig" zegt gelukkig dè vriendin van mijn dochter. En inderdaad ze doet braaf het bolerootje aan.

"Mmm, sorry schat, ik zou het niet meer aandoen" moest moeders tot haar grote spijt concluderen. Het is inderdaad erg schattig, maar te klein.

En daar hangtie dan, mooi te wezen in de klerenkast

De wol is op, dus ik kan het niet meer veranderen. Want het is te kort voor haar. En eigenlijk zie je het ook wel een beetje, een breed en kort vestje. Dus ben je gecharmeert door de hippe cognackleuren, is je dochter toe aan maat 152/158 en is ze klein en een beetje flink, dan heb ik een schattig bolerootje voor u in de aanbieding!

Met een lief, schattig golvend randje.

 

En voor diegene die er niet mee bekend zijn, apalcawol is zóóó lekker zacht. Het kriebelt gelukkig niet!